مقایسه استرس شغلی پرستاران بخش‌های اورژانس با سایر بخش‌های بیمارستان

مقدمه: استرس شغلی در کارکنان درمانی از جمله پرستاران، باعث کاهش بازدهی، آسیب‌های روانی و جسمانی و نارضایتی از خدمات می‌شود. بنابراین شناخت چگونگی و شدت میزان اثرات مخرب آن در بخش‌های مختلف بیمارستان خصوصا در بخش اورژانس با توجه به اهمیت زیاد آن، در ارتقاءی سلامت روانی و سطح کیفیت خدمات ارائه شده مؤثر خواهد بود. هدف: این پژوهش با هدف مقایسه استرس شغلی پرستاران بخش اورژانس با پرستاران سایر بخش‌های بیمارستان‌های آموزشی گناباد و بیرجند انجام شد. مواد و روش‌ها:این مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی بر روی (160) پرستار در بیمارستان‌های آموزشی شهرستان گناباد واقع در خراسان رضوی و بیرجند مرکز استان خراسان جنوبی در سال (1394) انجام شد. داده‌ها از طریق پرسشنامه‌ اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه تجدد نظر شده استرس شغلی پرستاران(Expanded Nursing Stress Scale) که دارای اعتبار (0/96=α) بوده به روش تصادفی طبقه‌ای از بین پرستاران بخش‌های اورژانس، داخلی، زنان، اطفال، دیالیز،ENT، ICU، CCU و NICU جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار SPSS16 و با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و تحلیلی(آزمون‌های کای‌اسکوئر، تی مستقل و آنووا) تحلیل گردید.   یافته‌ها: میانگین نمره استرس شغلی پرستاران در بخش اورژانس (0/52±2/14) و در بخش‌های غیر اورژانس(0/65 ±1/84) به‌دست آمد.که میانگین نمره کلی استرس شغلی در پرستاران بخش اورژانس به‌طور معنی‌داری بالاتر از پرستاران سایر بخش‌ها بود (0/002=P) و آزمون تی مستقل این تفاوت را بین دو گروه در خرده مقیاس‌های عدم آمادگی هیجانی، مشکلات با همکاران، حجم کار و بیماران و خانواده‌های آنان معنی‌دار گزارش نمود (0/001=P). نتیجه‌‌گیری: در راستای یافته‌ها، سیاست‌گذاران سیستم بهداشتی درمانی می‌توانند با توجه بیشتر به عواملی چون؛ عدم آمادگی هیجانی، مشکلات با همکاران، حجم کار، ارتباط با بیماران و خانواده‌های آنان میزان استرس شغلی پرستاران بخش اورژانس را کاهش دهند.